Inhoud
- Chuvash huwelijkstradities en riten
- Nationale Tsjoevasjische trouwkleding
- Video: Chuvash-huwelijksritueel vóór de bruiloft
De Chuvash-bruiloft is een van de belangrijkste levensgebeurtenissen (samen met geboorte of dood), het symboliseert de overgang naar een nieuwe fase - om een gezin te creëren, voortplanting. Het versterken van het welzijn van de familie sinds de oudheid was eigenlijk het levensdoel van de Tsjoevasj. Sterven zonder getrouwd te zijn en de race niet voort te zetten, werd als een grote zonde beschouwd. Het voorbereiden en houden van een traditionele Chuvash-bruiloft is niet alleen een feestdag, maar het zorgvuldig naleven van rituelen met een heilige betekenis.
Chuvash huwelijkstradities en riten
De huwelijkstradities van de Tsjoevasj-bevolking hebben oude wortels en worden gedicteerd door de dagelijkse realiteit (bijvoorbeeld kalym of bruidsschat, die de huwelijksuitgaven voor gezinnen vergoedde, de jongeren hielp om zich materieel te vestigen), en religieuze overtuigingen (bescherming tegen boze geesten, geluk aantrekken). Het huwelijksproces van matchmaking tot huwelijksritueel duurde enkele weken. Het werd uitgevoerd in een bepaalde volgorde, gevolgd door een speciaal geselecteerde man uit de familie van de bruidegom.
Dating en het kiezen van een bruid en bruidegom
Op zoek naar de tweede helft besloten de Tsjoevasjen weg te gaan uit hun geboortedorp. Het was beter als het meisje in naburige en verre nederzettingen woonde, om niet per ongeluk een van de familieleden als vrouw te kiezen. Inwoners van een dorp kunnen in nauwe of verre verwantschap zijn, en volgens de Tsjoevasjische traditie is het verboden om familieleden te trouwen tot de zevende generatie.
In dit opzicht waren vakanties die in verschillende dorpen gebruikelijk waren, gemeengoed - daar vonden in de regel kennissen tussen de Tsjoevasjische jongeren plaats. Soms hielden de ouders zich bezig met de keuze van de bruidegom / bruid, maar volgens traditie was het gebruikelijk om jongeren vóór de bruiloft om toestemming te vragen. De sympathie van het meisje werd uitgedrukt door een met de hand geborduurde sjaal aan een uitverkorene te geven, en de man behandelde zijn geliefde met geschenken.
Nadat hij een bruidegom had uitgekozen, maakte de toekomstige bruidegom dit bekend aan de ouders, die voor de bruiloft moesten zorgen dat ze een gezond, goed opgevoed meisje in hun clan zouden opnemen. Aangezien de toekomstige vrouw fulltime werknemer zou worden in het huis van haar man, werden haar harde werk en huishoudelijke vaardigheden bijzonder zorgvuldig geëvalueerd. Chuvash volwassen bruiden werden traditioneel als waardevoller beschouwd dan jonge, omdat laatstgenoemden hebben doorgaans minder bruidsschat en managementervaring.
De rite van matchmaking
De Chuvash-mensen beschouwen de lente als de meest populaire tijd voor matchmaking. Volgens de traditie werden matchmakers naar het meisje gestuurd: de oudere vriend (een naast familielid van de bruidegom die onderhandelde met de ouders van de bruid), de jongere vriend (die werd geselecteerd onder de jonge familieleden van de bruidegom, hij had de verplichting om te communiceren met het pasgetrouwde gevolg, liedjes te zingen op de bruiloft) en andere familieleden of goede vrienden. Het totale aantal matchmakers moet oneven zijn.
Matchmakers brachten altijd drankjes en lekkers mee (de laatste - in een oneven hoeveelheid). Deze Tsjoevasjische traditie hangt samen met het feit dat er in feite geen paren (bruid en bruidegom) zijn vóór de matchmaking. Als de ouders de bruidegom selecteerden, namen ze de bruidegom mee naar de eerste matchmaking, zodat hij naar de bruid kon kijken en elkaar kon leren kennen. Als het meisje het niet leuk vond, kon de man de bruiloft weigeren.
Aangekomen bij het huis van de bruid zaten de koppelaars in het midden van de hut en begonnen een lastig gesprek met de vader van het meisje, zonder hun bedoelingen te melden. In de regel ging het om het verkopen van iets. De ouders van de bruid steunden de Tsjoevasjistraditie en antwoordden dat ze niets verkochten, waarna de koppelaars de bruid zelf uitnodigden om te praten en het doel van het bezoek onthulden..
Als de koppelaars in staat waren om met de ouders van het meisje te onderhandelen, kwamen de ouders van de bruid een paar dagen later naar de bruid met hotels om een definitieve overeenkomst te bereiken over de bruidsschat en bruidsschat. Familieleden van de bruid bereidden wederzijdse verfrissingen voor, en de bruid gaf, volgens de traditie, toekomstige familieleden handdoeken, overhemden en andere geschenken. Tijdens deze viering kwamen ze overeen op de trouwdag - meestal drie of vijf (noodzakelijkerwijs een oneven aantal) weken na de matchmaking.
Als bruidsschat voor de bruiloft gaven ze huisraad, kleding, vee en pluimvee. De kalym die de bruidegom moest betalen, omvatte geld, dierenhuiden en producten voor het bruiloftsfeest. Deze Tsjoevasjische traditie is tot op de dag van vandaag bewaard gebleven, maar alleen geld wordt gegeven als kalym, de omvang ervan wordt mogelijk niet van tevoren afgesproken (iemand betaalt een groot bedrag, iemand symbolisch om alleen de traditie te respecteren).
De overboeking van kalym vindt altijd plaats vóór de bruiloft in het huis van de pasgetrouwde. Haar familie legde brood en zout op tafel, en volgens de traditie zou de vader van de bruidegom een portemonnee met kalym op een brood moeten leggen. De vader van het meisje of, als er geen vader is, familieleden van anciënniteit, een kalym oppikken, de portemonnee teruggeven met de munt erin, zodat het geld van de toekomstige familieleden.
Bruiloft voorbereidingen
De Chuvash-huwelijksceremonie omvatte veel rituelen en tradities die varieerden afhankelijk van de geografische residentie van de Chuvash. Van groot belang voor het uitvoeren van rituelen was hoe de bruid werd verraden - met ontvoering (wanneer het meisje met geweld naar het huis van de bruidegom werd gebracht) of met toestemming. De Tsjoevasj-bruiloft begint traditioneel tegelijkertijd in de huizen van het paar, dan gaat de bruidegom naar het huis van de bruidegom, haalt het op, draagt het naar zichzelf, waar de vakantie eindigt.
2-3 dagen voor de bruiloft gingen jongeren (elk in zijn dorp), samen met vrienden en familieleden, om alle familieleden heen. Traditioneel werd vooraf ook bier voor een bruiloft gebrouwen. De Chuvash-bruiloft begon met schoonmaken en een bad voor de jongeren en hun familieleden. Na het gebruikelijke bad voor reinheid, werd de pasgetrouwde er nog een gelegd - voor het ritueel van zuivering van boze geesten. Vervolgens vroegen de jongeren nieuwe kleren aan en vroegen de oude mensen om de bruiloft te zegenen, waarna alle ceremonies en ceremonies begonnen.
Chuvash folk klaaglied
In sommige etnische groepen van de Tsjoevasj (basis, midden-midden), werd de klaagceremonie van de bruid noodzakelijkerwijs op de bruiloft uitgevoerd. Deze traditie is tot op de dag van vandaag op sommige plaatsen bewaard gebleven. Op de huwelijksdag, voordat ze uiteindelijk het ouderlijk asiel verliet om naar de bruidegom te gaan, moest het Tsjoevasjische meisje een droevig huillied zingen met klaagzangen over hoe ze haar huis niet in een vreemde wilde verlaten, weg van haar familieleden.
Volgens de overlevering begon de getrouwde zuster (of familielid) eerst te jammeren en de jongeren te laten zien hoe dat moest. Toen pakten de bruid en bruidegom op en huilden luid luid, herinnerend aan ouders, broers, zussen, jeugd, geboorteplaats. Elke Chuvash-bruid componeerde het lied op haar eigen manier. Het meisje bleef ontroostbaar huilen en omhelsde afwisselend alle familieleden, vrienden en dorpelingen, alsof ze afscheid nam.
Tijdens het huilen gaven de bruid en bruidegom de naderende pollepel bier waar hij munten moest neerleggen. Dit geld werd gebeld volgens de Chuvash-traditie «hulde aan huilen» (of «geld uit»), later legden de jongen ze in de boezem. Het huilritueel duurde enkele uren, totdat het meisje werd weggevoerd naar de vernauwde. Het is opmerkelijk dat tijdens de roep van de bruid en bruidegom de aanwezigen in de hut hadden moeten dansen en klappen, in een poging de jongeren te vermaken.
Bruiloft in het huis van de bruid
Terwijl de gasten in het huis bijeenkwamen, baden voor het welzijn van de jongeren, drankjes klaarmaakten en wachtten op de trein van de bruidegom, kleedden de jongen en haar vrienden zich aan in een aparte kamer. Het was niet gebruikelijk om de hele processie van de bruidegom rechtstreeks naar het huis van de bruid te laten gaan. Volgens de Chuvash-traditie moesten de vrienden eerst een symbolische vergoeding betalen aan de pasgetrouwde vader (geen kalym). Daarna mochten de gasten naar binnen, de jonge kreeg bier en ging op een speciale plaats zitten waar de ouders van het meisje geld investeerden, en de man nam het voor zichzelf.
Het feest begon, de gasten hadden plezier, dansten, en toen leidden ze de bruid naar buiten, bedekt met een trouwkleed. Het meisje begon het traditionele Tsjoevasjische liedlied met klaagzangen te zingen, waarna ze naar het huis van de vernauwde werd gebracht. Bij het verlaten van de buitenwijken voerde de bruidegom een ceremonie uit om boze geesten te verdrijven - hij sloeg driemaal op de vernauwing met een zweep. De trouwtrein kwam terug met liedjes en muziek.
Bruiloft in het huis van de bruidegom
Terwijl de gasten bijeenkwamen (familieleden, vrienden, dorpsgenoten), kleedden naaste familieleden de toekomstige echtgenoot in een Tsjoevasjisch trouwpak. Daarna gingen de bruid en bruidegom met gasten de binnenplaats op, waar de eerste dansen met liedjes begonnen (een vriend en vrijgezelle jongens dansten). Na het dansen ging iedereen het huis in, trakteerde zichzelf op een drankje. De vriend van de bruidegom en de vrijgezellen dansten weer, iedereen had plezier en ging toen naar het huis van de toekomstige vrouw. Zo'n trein, geleid door de bruidegom, werd traditioneel helemaal begeleid door muziek en liedjes.
Ze kwamen meestal 's avonds terug uit het huis van de bruid. Bij het observeren van de Tsjoevasjitische ritus werd de jonge in slaap gezonden met familieleden van de bruidegom, alle deelnemers aan de ceremonie en familieleden van de pasgetrouwde bleven de nacht in zijn huis. De volgende ochtend was er een huwelijksceremonie in de kerk. Na de bruiloft keerde iedereen terug naar het huis, verwijderden ze de bruiloftsdekking van de jongen, en volgens de traditie kleedden ze zich in de kleding van een getrouwde vrouw, en de bruiloft ging door.
Na de bruiloft werden veel verschillende Tsjoevasj-ceremonies gehouden. Dus, bij de poort van de schoonvader bij de jongen, braken ze een rauw ei. In het huis van de man kreeg het echtpaar noodzakelijkerwijs vloeibare roerei in melk - deze traditie op de bruiloft symboliseerde een gelukkig gezinsleven. Alle belangrijke rituelen eindigden met het begeleiden van de pasgetrouwden naar het huwelijksbed: het paar werd simpelweg een uur of twee opgesloten in de kamer, waarna ze werden opgetild door hun schoondochter (of koppelaar).
Nadat de jongeren het huwelijksbed hadden bezocht, werd de pasgemaakte vrouw traditioneel voor water gestuurd. De jonge moest een emmer water uit elke bron halen en naar het huis brengen. Tegelijkertijd schopte de schoonzus driemaal met de voet tegen de volle emmer en de jonge moest hem weer oppakken, alleen voor de vierde keer mocht ze water wegnemen. Na alle ceremonies smulden de gasten nog een dag - hiermee eindigde de Chuvash-bruiloft.
Na de huwelijksgewoonten
De eerste drie dagen na de bruiloft kan de pasgemaakte vrouw niet worden schoongemaakt. Naaste familieleden doen dit en de jonge geeft ze hiervoor kleine geschenken. Na de bruiloft moeten de bruid en bruidegom haar schoonmoeder zeven keer geven. In het eerste jaar na de trouwdag gaan, volgens de Chuvash-traditie, tweelinggezinnen elkaar bezoeken. Zo worden de familiebanden versterkt.
Een week na de bruiloft moesten de jonge ouders op bezoek bij de schoonvader. Drie weken later gingen ze weer naar de schoonvader, maar met hun ouders en een van de familieleden. Zes maanden later gingen 12 mensen (met de ouders van de nieuw gemaakte echtgenoot en familieleden) naar het huis van de schoonvader, dit bezoek duurde drie dagen en het jonge gezin ontving de rest van de bruidsschat (vee).
Een andere Chuvash-traditie verbiedt pasgetrouwden om te zingen en dansen tijdens een huwelijksceremonie. Er werd aangenomen dat als de bruidegom liedjes zou zingen of dansen op zijn bruiloft, het voor een jonge vrouw moeilijk zou zijn om in een huwelijk te leven. Jongeren konden zich voor het eerst alleen vermaken bij hun eerste bezoek na een huwelijksdag bij hun schoonvader. Maar moderne Chuvash-pasgetrouwden breken deze traditie vaak door onmiddellijk na de ceremonie hun eerste huwelijksdans uit te voeren.
Nationale Tsjoevasjische trouwkleding
Volgens de Chuvash-gewoonte trok de bruidegom een geborduurd shirt en kaftan aan voor de bruiloft, omgord met een blauwe of groene sjerp. Verplichte attributen waren laarzen, handschoenen, een bontmuts met een munt bij zijn voorhoofd, een halsversiering met munten en kralen. De man presenteerde de geborduurde sjaal, die de bruid tijdens de matchmaking presenteerde, van achteren aan de riem hing en in zijn handen een zweep moest vasthouden. Traditioneel kon de bruidegom al het bovenstaande niet verwijderen tijdens de bruiloft, zelfs niet bij warm weer.
De volledige bruiloftskleding van de Tsjoevasjische bruid woog samen met sieraden meer dan 15 kg, waarvan 2-3 kg goed was voor zilveren munten, die de hoofdtooi en een speciale lint-cape over de schouder overvloedig borduurden. Het overhemd, schort en bovenkleding (badjas of kaftan) werden ook traditioneel versierd met borduurwerk. Talrijke sieraden waren verplichte attributen van de Chuvash-trouwkleding voor dames: ringen, armbanden, hals-, borst- en taillehangers, een tas en een spiegel, opgehangen aan een riem.
Volgens de overlevering werden trouwkleding, vooral de pasgetrouwde hoed, volledig geborduurd met kralenpatronen, schelpen en munten. De tekeningen op het Tsjoevasj-kostuum waren meestal geometrisch en hadden een geheime rituele betekenis, en de munten waren zo genaaid dat ze bij het verplaatsen een melodieus gerinkel konden maken, zodat de Tsjoevasj nooit stilte had op de bruiloft. De sprei van de bruid moet wit zijn met borduursels op de randen..
Video: Chuvash-huwelijksritueel vóór de bruiloft
Tsjoevasj-bruiloft is een lawaaierig proces vol met tal van rituelen. Het plezier duurt meerdere dagen, het hele dorp doet mee. Moderne Tsjoevasjische mensen houden zich zelden aan de huwelijkstradities, maar sommige gebruiken zijn nog steeds populair. De outfits en rituelen van de pasgetrouwden op de Chuvash-bruiloft zijn een spectaculair gezicht, zelfs van veraf. Je kunt de geweldige riten van de Chuvash-mensen bekijken door de onderstaande video te bekijken.
