Zelfs in die diepgrijze dagen hebben inwoners van de Slavische cultuur een speciale plaats toegewezen aan de Oekraïense bruiloft, die tot op de dag van vandaag wordt gekenmerkt door zijn symboliek en tradities.
De tradities van de Oekraïense bruiloft en de gebruiken van de huwelijksrite doordringen het hele festival, van begin tot eind. Mede om deze reden werd de Oekraïense bruiloft vaak de hele week gehouden..
Oekraïense bruiloft door bruiloft traditie Het begon met matchmaking, zoals in principe andere Slavische bruiloften. Matchmakers - familieleden van de bruidegom (man) gingen naar de potentiële bruid. Zij waren het met de ouders van de bruid eens en probeerden als reactie geen "watermeloen" te krijgen.
Volgens de traditie van de Oekraïense bruiloft de bruidegom ging alleen naar de bruid en bruidegom met de koppelaars, vaak waren ze de vader van de bruidegom, naaste familieleden, die bekend en gerespecteerd waren in het dorp. De koppelaars namen een brood, stokken mee en gingen naar het huis van de geliefde schoonheid. Het gesprek werd gestart door een vooraanstaande man met een goed geschorste tong, die een traditionele toespraak hield.
Toen de koppelaars het met hun ouders eens waren, moest het meisje in het huis aanwezig zijn, bij de kachel staan en haar beschamend slaan. Als alles goed ging en de koppelaars toestemming kregen, sneed het meisje, als teken van haar beslissing, het brood dat ze hadden meegebracht en zei: 'Ik snijd brood, ik leg een gelofte af en je zult me als je kind accepteren.' Verder brood werd op een rushnyk overgebracht naar een matchmaker. Ze namen het geschenk aan, maakten een buiging en zeiden: "Bedankt aan het meisje voor het vroeg opstaan en het borduren van de rushnyk." Nadat ze beleefdheden hadden uitgewisseld, kwamen ouders en koppelaars overeen om een bruid en bruidegom te verloven.
Bruidsmeisjes werden al vastgehouden door het hele gezin, ze keken goed naar het meisje, maakten kennis, leerden over haar welvaart en bruidsschat. De verloving werd uitgevoerd met de traditionele binding van hand over brood of graan. Volgens de traditie van de Oekraïense bruiloft had deze rite rechtskracht, die eigenlijk werd aangenomen als een miniversie van de bruiloft.
Dezelfde Oekraïense bruiloft begon met het verzamelen van bloemen, het weven van kransen en bruidsboeketten, apart voor de bruid, apart voor de bruidegom. Volgens de overlevering begon een man bloemen te plukken, bloemen te snijden, hij zou zeggen: "Deze is voor de bruid en deze is voor de bruidegom." Op de plek waar de bloemen werden gesneden, lag brood, wat symbool stond voor vruchtbaarheid en welvaart.
En natuurlijk was geen Oekraïense bruiloft compleet zonder een bruiloftsbrood. Het brood werd alleen vertrouwd door vrouwen die gelukkig waren in hun huwelijk en gemakkelijk in de omgang waren. Bruiloft brood Het was een tarwekoek, die was versierd met verschillende weefpatronen, bloemen, bloembladen, bladeren, enz. Elke versiering op het brood had zijn eigen specifieke symboliek (rijkdom, geluk, harmonie, enz.).
Het proces van het bakken van het brood ging ook gepaard met rituelen, liederen, grappen. Nadat het brood uit de oven was gehaald, werd het lot van de jongen daardoor bepaald. Er werd aangenomen dat als het brood mooi was, zelfs - de jongeren een goed, gelukkig en zelfs getrouwd leven voorafschaduwden; als het werd verbroken, werd het huwelijk ongelukkig aangekondigd; ongebakken - een van de coole jonge mensen.
Volgens de traditie van de Oekraïense bruiloft gingen ze persoonlijk naar de bruiloft. De bruid met haar vrienden en toastmeester liep rond hun familieleden, ging het huis binnen en gaf de eigenaren gebakken zandkoekjes in de vorm van een kegel.
Vóór de bruiloft regelden de bruid en vriendinnen vrijgezellenfeestje, waar het gebruikelijk was om een trouwboom te versieren met linten, bloemen, viburnum. Deze boom vergezelde de jongeren tijdens de viering van de bruiloft.
Op de trouwdag was de bruid gekleed in een trouwoutfit, en het hoogtepunt was het vlechten. De bruid zat op een bakplaat en de broer moest zijn zus een vlecht weven, wat een verandering in haar status symboliseerde. Na de vlechtweefceremonie had niemand het recht om de bruid aan te raken.
